เป็นอยู่อย่างต่ำ มุ่งกระทำอย่างสูงPlain living high thinkingพุธทาสภิกขุโกธรคือโง่ โมโหคือบ้าพระพยอมหลักการทำงานถ้าทำงานมุ่งเพื่อตัว จะหมองมัวชั่วชีวิตถ้าทำงานเพื่ออุทิศ สิ้นชีวิตแล้วยังอยู่ถ้าทำงานแข่งกับสังคม ความพินาศล่มจมจะตามมาถ้าทำงานเห็นแก่หน้า จะพบปัญหาเรื่อยไปถ้าทำตัวเห็นแก่ได้ อย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูงถ้าขาดความพอดี จะเป็นลูกหนี้ตลอดกาลพุธทาส ภิกขุแปดอยากเพื่อความสำเร็จอยากมีเงิน ต้องทำงานจึงพานพบอยากเรียนจบ ต้องขยันหมั่นศึกษาถ้าอยากรัก ต้องฝักไฝ่เวียนไปมาอยากมีหน้า เสนอหน้าอาสาคนอยากมีเกียรติยศ อย่ากลัวอดอยากมียศ กล้าแข็งทุกแห่งหนอยากเป็นหนึ่ง ต้องพึ่งตัวของตนอยากเป็นคนดี ต้องมีธรรม ประจำใจ"ธรรม " ใดใดย่อมไร้ค่า ถ้าไม่ทำ
เป็นมนุษย์หรือเป็นคน
เป็นมนุษย์ เป็นได้ เพราะใจสูง เหมือนหนึ่งยูง มีดี ที่แววขนถ้าใจต่ำ เป็นได้ แต่เพียงคน ย่อมเสียที ที่ตน ได้เกิดมาใจสะอาด ใจสว่าง ใจสงบ ถ้ามีครบ ควรเรียก มนุสสาเพราะทำถูก พูดถูก ทุกเวลา เปรมปรีดา คืนวัน สุขสันต์จริงใจสกปรก มืดมัว เพราะร้อนเร่า ใครมีเขา ควรเรียก ว่าผีสิงห์จะพูดผิด ทำผิด จิตประวิง แต่ในสิ่ง นำตัว กลั้วอบายคิดดูเถิด ถ้าใคร ไม่อยาดตก จงรีบยก ใจตน รีบขวนขวายให้ใจสูง เสียได้ ก่อนตัวตาย ก็สมหมาย ที่เกิดมา อย่าเชือนเอย
พุทธทาสภิกขุหลักการทำงานถ้าทำงานมุ่งเพื่อตัว จะหมองมัวชั่วชีวิตถ้าทำงานเพื่ออุทิศ สิ้นชีวิตแล้วยังอยู่ถ้าทำงานแข่งกับสังคม ความพินาศล่มจมจะตามมาถ้าทำงานเห็นแก่หน้า จะพบปัญหาเรื่อยไปถ้าทำตัวเห็นแก่ได้ อย่าหวังน้ำใจจากเพื่อนฝูงถ้าขาดความพอดี จะเป็นลูกหนี้ตลอดกาลพุธทาส ภิกขุ"ธรรม " ใดใดย่อมไร้ค่า ถ้าไม่ทำ มองแต่แง่ดีเถิด
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง ฯ
ชีวิตเหมือน เรือน้อย ลอยล่องอยู่ต้องต่อสู้ แรงลม ผสมคลื่นต้องทุกข์ทน หวานอม ขมสู้กลืนจำต้องฝืน สู้ภัย ไปทุกวัน
เราเกิดมา มีอะไร มาด้วยเล่า เราจะเอา แต่สุข สนุกไฉน เราเกิดมา มือเปล่า เราอะเอาอะไร เราก็ไป มือเปล่า เหมือนเรามา เมื่อมั่งมี มิตรมากมาย หมายมอง เมื่อหม่นหมอง มิตรมอง เหมือนหมูหมา เมื่อไม่มี มันหมด มุ่งมองมา แม้หมูหมา ไม่มามอง
เวลาและวารี มิได้มี ไว้คอยใคร เรือเมล์ และรถไฟ ก็ต้องไป ตามเวลา โอ้เอ้ และอืดอาด มักจะพลาด ปรารถนา พลาดไปเสียเวลา อนิจจา เราช้าไป ชีวิตเหมือน เรือน้อย ลอยล่องอยู่ ต้องต่อสู้ แรงลม ผสมคลื่น ต้องทุกข์ทน หวานอม ขมสู้กลืน จำต้องฝืน สู้ภัย ไปทุกวัน ใครชอบ ใครชัง ชั่งเถิด ใครเชิด ใครชม ชั่งเขา ใครว่า ใครบ่น ทนเอา ขอเพียงเรา ร่มเย็น ก็เป็นพอ
อันนินทา กาเล เหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำ เหมือนมีด ที่กรีดหิน อันองค์พระ ปฎิมา ยังราคิน มนุษย์เดินดิน หรือจะสิ้น คนนินทา |
|